کتاب روح لطیف (نازنین)(بهمراه بوکمارک خودکتاب) اثر فیودور داستایوفسکی از نشر به روز

درباره کتاب روح لطیف (نازنین)

کتاب روح لطیف (نازنین) اثر فئودور داستایوفسکی انتشارات به روز یک داستان خیالی از نویسنده‌ی شهیر روس، فئودور داستایوفسکی است. در این اثر تکان‌دهنده شاهد سرگذشت دختری هستیم که علی‌رغم ظاهر شاد و پرنشاط خود، بنا به دلایل نامعلومی دست به خودکشی زده و اکنون، پس از مرگش، همسر او به بازخوانی و بازگویی رخدادهای زندگی وی می‌پردازد. کتاب با صحنه‌هایی از مرگ دختر و تک‌گویی های راوی (همسر دختر) آغاز می‌شود و با خاطراتی که او از آشنایی با دختر داشته‌، ادامه پیدا می‌کند.

روح لطیف با داستانی بسیار مجذوب کننده که باید آن را در زمره‌ی بهترین داستان‌های چند صده‌ی اخیر ادبیات جهان دانست، شما را تا پایان رمان میخکوب خواهد کرد.  این کتاب را می‌توان از شاهکارهای تکرارنشدنی ادبیات روسیه دانست.

قسمت هایی از رمان روح لطیف

خانه‌ام دو اتاق داشت، یک اتاق بزرگ که بخشی از آن مغازه بود و دیگری هم که اتاق نشیمن و اتاق‌خواب ما بود. وسایلم کافی نبود: حتی عمه‌هایش وسایل بهتری نسبت به ما داشتند. محوطه عبادتگاهی‌ام در اتاق بیرونی که مغازه بود قرار داشت و یک لامپ در آن روشن بود. در اتاق داخلی هم کمدم با چند جلد از کتاب‌هایم و چندتکه لباس پر بود و کلید آن دست خودم بود. به او گفتم، خرجی خانه روزانه یک روبل و نه بیشتر باید باشد ـ یعنی برای من، او و لوکریا که او را ترغیب کرده بودم که نزد ما بیاید و کار کند. گفتم که باید در سه سال سی هزار تا پس‌انداز کنیم و اگر بیشتر خرج کنیم، دیگر نخواهیم توانست چنین پس‌اندازی داشته باشیم…

——-

فکر می‌کنم قبل از ساعت هشت از خواب بیدار شدم و تقریباً روز روشن بود. با هوشیاری کامل از خواب بیدار شدم و چشمانم را باز کردم. او پشت میز ایستاده بود و هفت‌تیری در دست داشت. او بیدار شدن مرا ندید. به او نگاه می‌کردم و ناگهان دیدم که او با هفت‌تیری در دست شروع به حرکت به سمت من کرده است. سریع چشمانم را بستم و وانمود کردم که هنوز خوابم.

به سمت تخت آمد و بالای سرم ایستاد. من همه‌چیز را شنیدم، اگرچه بینمان سکوت فزاینده‌ای بود. به‌یک‌باره چیزی باعث شد تا بی‌اراده حرکتی انجام دهم و برخلاف میلم ناگهان چشمانم را باز کردم. او مستقیم به من نگاه می‌کرد، چشم در چشم من و هفت‌تیر هم روی شقیقه‌ام بود. ناگهان چشم‌هایمان در هم تلاقی پیدا کرد ولی این نگاه لحظه‌ای بیش دوام نداشت. دوباره تلاش کردم چشمانم را ببندم و در همان لحظه تصمیم گرفتم هرچه در انتظارم است، بپذیرم.

تکان نخوردم و چشمانم را نیز باز نکردم.

گاهی اوقات از این دست اتفاق‌ها می‌افتد که افرادی که در خواب هستند ناگهان چشمان خود را باز می‌کنند، برای لحظه‌ای سر خود را بالا می‌گیرند و به اتاق نگاه می‌کنند. سپس، لحظه‌ای بعد دوباره سر خود را بی‌هوش روی بالش می‌گذارند و بدون اینکه چیزی بفهمند به خواب می‌روند. وقتی چشمان او را دیدم و هفت‌تیر را روی پیشانی‌ام حس کردم، چشمانم را بستم و بی‌حرکت ماندم. انگار در خواب عمیقی بودم، او مطمئناً ممکن بود تصور کند که من واقعاً خواب هستم و چیزی ندیده‌ام، به‌خصوص که کاملاً دور از ذهن بود که پس از دیدن آن صحنه، دوباره در چنین لحظه‌ای چشمانم را ببندم.